Rzeźba Dawida, uchodzi obok watykańskiej Piety za najsłynniejsze pracę Michała Anioła. Posąg o wysokości ponad 5 metrów został wykonany z jednego bloku marmuru i początkowo stanął na Piazza della Signiora przed Palazzo Vecchio we Florencji. W celu ochrony konserwatorskiej 1873 rzeźbę przeniesiono do Galerii Akademii, a na głównym placu Florencji na początku XX w. zastąpiła go kopia. Postać Dawida ukazano w kontrapoście z lekkim wygięciem tułowiu. Ciało biblijnego króla jest muskularne, można zauważyć na nim liczne naczynia krwionośne. Celem artysty było pokazanie piękna ciała ludzkiego ze wszystkimi doskonałościami, jednak zarówno dłonie, jak i głowa, oceniając ich wielkość, zostały nieco odrealnione. W całym swoim wymiarze rzeźba Dawida odwoływała się do antycznych wzorców, a przede wszystkim do rzeźby Doryforosa autorstwa Polikleta. Michał Anioł pracując nad nią wykorzystał wiedzę na temat anatomii ciała ludzkiego, który uzyskał dzięki sekcjom przeprowadzanym kilka lat wcześniej w klasztorze przy kościele Santo Spirito we Florencji.