MUZEUM HISTORII MEDYCYNY WUM
W imieniu naszego muzeum oraz prelegenta – prof. dra hab. Andrzeja Niwińskiego serdecznie zapraszamy na wykład pt. „Medycyna i mumie w starożytnym Egipcie”. To druga z serii dziesięciu prelekcji realizowanych w ramach projektu „Poznaj tajemnice ciała ludzkiego w teatrze anatomicznym XXI wieku”.
Czytaj dalej „Zaproszenie na wykład pt: „Medycyna i mumie w starożytnym Egipcie””
W zbiorach Muzeum Historii Medycyny Uniwersytetu La Sapienza w Rzymie znajduje się niezwykły obraz autorstwa neapolitańskiego artysty Filippo Balbiego (1806-1890) ukazujący tzw. głowę anatomiczną. Została ona namalowana wykorzystując rozwiązania z XVI w. wymyślone przez słynnego malarza Giuseppe Arcimbolda, który tworzył symboliczne portrety składające się z połączonych w różnorodnychkonfiguracjach przedmiotów lub tworów natury zarówno ze świata roślinnego, jak i zwierzęcego.
Właśnie trafiły do nas nowe depozyty – są to przedwojenne modele anatomiczne które użyczono nam dzięki uprzejmości kierownika Zakładu Anatomii Prawidłowej i Klinicznej prof. Bogdana Ciszka. Wykonane z gipsu (często także z dodatkiem papieru typu „mache”) oraz ręcznie malowane, modele takie stały się popularnymi materiałami dydaktycznymi do nauki anatomii na początku XX wieku oraz praktycznym zamiennikiem trudno dostępnych zwłok ludzkich.
Czytaj dalej „Nowe depozyty w naszym Muzeum- przedwojenne modele anatomiczne”
Jeden z najsłynniejszych osiemnastowiecznych atlasów anatomicznych, który powstał przy udziale grafika i anatoma Jacquesa Fabiena Gautiera d’Agoty’ego (1716-1785). Głównym zadaniem tej pracy było ułatwienie nauki anatomii studentom medycyny, chirurgii, malarstwa i rzeźby. Przy powstaniu tego dzieła a także innych atlasów anatomicznych Gautier d’Agoty współpracował z wykonującym sekcje Jacquesem Francois Duverneya – paryskim chirurgiem i demonstratorem anatomii w Jardin du Roy.
Szanowni Państwo,
Serdecznie zapraszamy do obejrzenia filmu (poniżej) z wykładu pt: „Wirusy i epidemie – temat na czasie” który odbył się 19 listopada 2020. Była to pierwsza z serii dziesięciu prelekcji realizowanych w ramach projektu „Poznaj tajemnice ciała ludzkiego w teatrze anatomicznym XXI wieku”.
Czytaj dalej „Film z wykładu pt. „Wirusy i epidemie – temat na czasie””
W imieniu Muzeum Historii Medycyny Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego oraz prelegenta – dra hab. n. med. Tomasza Dzieciątkowskiego serdecznie zapraszamy na wykład pt. „Wirusy i epidemie – temat na czasie”. Będzie to pierwsza z serii dziesięciu prelekcji realizowanych w ramach projektu „Poznaj tajemnice ciała ludzkiego w teatrze anatomicznym XXI wieku”.
Czytaj dalej „Wykład pt: „Wirusy i epidemie – temat na czasie””
Kolejny raz pracownicy Muzeum Historii Medycyny WUM wraz z przedstawicielami Samorządu naszej Uczelni odwiedzili groby profesorów i lekarzy związanych z Warszawskim Uniwersytetem Medycznym. W trakcie wizyty znicze i wiązanki trafiły na ponad 30 mogił zlokalizowanych na dwóch najbardziej znanych warszawskich Cmentarzach: Starych Powązkach i Powązkach Wojskowych.
Twórca atlasu, prof. Robert Johannes Sobotta (1869–1945) urodził się w Bonn w Niemczech, był profesorem i dyrektorem Instytutu Anatomii Uniwersytetu w Bonn. Pierwsze wydanie jego dzieła w trzech częściach ukazało się w latach 1904-1907 w Würzburgu nakładem wydawnictwa JK Lehmans Verlag. Od tego czasu w ciągu 113 lat różni redaktorzy wprowadzili do atlasu pewne dodatki i ulepszenia, ale dziedzictwo i mysl prof. Sobotty jest nadal kontynuowane.
Atlas został przetłumaczony na 18 języków i jest to prawdopodobnie najczęściej tłumaczony atlas anatomiczny na świecie. Ostatnia, 24. edycja została opublikowana w języku niemieckim w 2017 i została przetłumaczona na język polski w 2019 roku. Atlas składa się z trzech części:
Tom 1: Ogólne pojecia anatomiczne i narzady ruchu
Tom 2: Narzady wewnętrzne
Tom 3: Głowa, szyja i uklad nerwowy
W każdym tomie oprócz omówienia najważniejszych zagadnień znajdują się opisy kilku wybranych przypadków klinicznych pokazujących opisane struktury anatomiczne w szerszym kontekście. Na końcu każdego rozdziału są krótkie pytania sprawdzające, mające na celu zaangażowanie czytelników i utrwalenie nabytej wiedzy. Każda ilustracja jest opisana dokładnie i wyczerpująco, jakość rysunków jest niezwykle precyzyjna. Do kolorowych rycin dodano liczne zdjęcia tomograficzne oraz magnetycznego rezonansu jądrowego.
Jeden z najsłynniejszych wizerunków Écorché w sztuce nowożytnej. Rzeźbę wykonał artysta w wieku 25 lat w Rzymie, jako studium przygotowawcze do marmurowego posągu św. Jana Chrzciciela, który miał stać się pendant dla rzeźby św. Bruno w kościele Santa Maria degli Angeli. By bezbłędnie przedstawić rzeźbę, ukazującą budowę ciała mężczyzny, Houdon brał udział w Rzymie w kursie anatomii, towarzyszył sekcjom przeprowadzanym na zwłokach ludzkich oraz studiował pilnie rysunki anatomiczne. Stworzone przez niego dzieło charakteryzuje się nie tylko bardzo wiernym przedstawieniem mięśni, ale także ożywioną pozą. Prawa ręka mężczyzny wyciągnięta jest poziomo przed siebie – w geście błogosławieństwa, co miało zostać powtórzone w figurze św. Jana Chrzciciela. Ciężar ciała Écorché spoczywa na jego lewej stopie, prawa zaś została noga została uchwycona lekko zgięta z podniesioną delikatnie stopą, co sugeruje krok do przodu, który za chwilę ma nastąpić. Bardzo szybko praca została uznana za osobne dzieło sztuki. Pozyskał ją dyrektor Akademii Francuskiej w Rzymie Charles Natoire, i włączył do kolekcji odlewów gipsowych. Następca Natoire na stanowisku dyrektora Akademii znany malarz Joseph Marie Vien nakazał wręcz wszystkim studentom obowiązkowe studia nad tym dziełem. Sam Houdon zorientowawszy się, że jego anatomiczna rzeźba odniosła taki wielki sukces, wykonał jeszcze w Rzymie, a potem w Paryżu jej liczne kopie, które cieszyły się w Europie bardzo dużym zainteresowaniem. Szczególnie popularny wśród kolekcjonerów i wykładowców sztuki był wariant Écorché z ręką uniesioną ku górze. Anatomiczne prace Houdona były też wielokrotnie kopiowane po jego śmierci.
Publikacja wydana została jako katalog wystawy czasowej „Medycyna w sztuce”, zorganizowanej przez Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK w 2016 r. Bogato ilustrowana książka prezentuje fotografie wystawionych eksponatów: działa malarskie, instalacje, zdjęcia, rzeźby i animacje, autorstwa takich artystów jak: Marina Abramovic, Alina Szapocznikow, Wilhelm Sasnal, Tadeusz Kantor czy Jürgen Klauke. Wizerunkom obiektów towarzyszą krótkie opisy oraz biogramy twórców. Na publikację składa się również sześć tekstów o tematyce treściowo nawiązującej do tytułu wystawy, w tym m.in.: tekst o kolekcji Josephinum autorstwa Christiane Druml i Moritza Stipsicza oraz esej Axela Hinricha Murkena „Sztuka uzdrawiania w twórczości Josepha Beuysa”. Wszystkie teksty przetłumaczone zostały na język angielski.