Profesor Aleksander Dubrzyński urodził się w 1933 r. W 1952 r. rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Gdańsku i w 1958 r. uzyskał dyplom lekarza medycyny, rozpoczynając pracę w Zakładzie Medycyny Sądowej Akademii Medycznej w Gdańsku. Pracując pod kierunkiem prof. Stanisława Manczarskiego (ucznia prof. Wiktora Grzywo-Dąbrowskiego) w 1961 r. uzyskał I stopień, a w 1965 II stopień specjalizacji z zakresu medycyny sądowej. W 1969 r. po obronie pracy „Sądowo-lekarska interpretacja uszkodzeń mózgu powstałych w wyniku działania urazu mechanicznego” uzyskał stopień naukowy doktora nauk medycznych. W 1975 uzyskał habilitację. W 1987 r. objął stanowisko kierownika Katedry i Zakładu Medycyny Sądowej Akademii Medycznej w Warszawie i przeniósł się na stałe do stolicy. W 1988 roku uzyskał tytuł profesora. Był Specjalistą Krajowym ds. Medycyny Sądowej, Przewodniczącego Senackiej Komisji Etyczno-Deontologicznej do Badań Naukowych na Ludziach, był członkiem Komisji Rozwoju Kadry Naukowej I Wydziału Lekarskiego, Rady Naukowej Instytutu Prawa Karnego Uniwersytetu Warszawskiego oraz Rady Naukowej Szkolnictwa Wyższego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Ponadto był członkiem kolegium redakcyjnego kwartalnika Archiwum Medycyny Sądowej i Kryminologii oraz Problemów Kryminalistyki, przez kilka kadencji pełnił funkcję sekretarza generalnego Polskiego Towarzystwa Medyny Sądowej i Kryminologii. Był również autorem haseł z zakresu medycyny sądowej do Encyklopedii PWN oraz opracowywanej Encyklopedii Prawa. W czasie swojej działalności naukowej zajmował się zagadnieniami związanymi z medycyną wypadkową i komunikacyjną, ochrony środowiska i pracy człowieka oraz traumatologią i tematami ogólnymi z pogranicza medycyny sądowej i społecznej. Był autorem 80 prac naukowych, wśród których w 32 występował jako jedyny autor. Zmarł po ciężkiej chorobie w 2004 roku.