Urodził się 8 października 1897 roku w Petersburgu. Medycynę studiował w Carskiej Akademii Wojenno-Medycznej w Petersburgu. W Polsce niepodległej uczęszczał na Uniwersytet Jagielloński i Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie, gdzie kontynuował kierunek medyczny. Dyplom doktora wszechnauk lekarskich otrzymał w 1922 roku i przeniósł się do Warszawy. Był przez krótki okres asystentem medycyny sądowej, ale szybko przeszedł do Zakładu Anatomii Edwarda Lotha. Habilitację uzyskał w 1930 roku. Jego zainteresowania skupiały się na układzie żylnym mózgu człowieka, co było tematem jego habilitacji, a także na unerwieniu opony twardej. Przedmiotem jego badań były również zwierzęta – morfologia i mechanika żuchwy czy układ żylny mózgu. Prowadził też badania z anatomii porównawczej kory mózgowej zwierząt hodowlanych (baranów, krów, świń i koni). Był kierownikiem Zakładu Chirurgii Operacyjnej i Anatomii Topograficznej Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego po mianowaniu go w 1938 roku na profesora nadzwyczajnego. Po wybuchu II wojny światowej zaangażował się w działalność opozycyjną Armii Krajowej. Zginął 5 sierpnia 1944 roku w Warszawie.